چگونه سیستم ارتعاشی مناسب برای تحکیم بتن را انتخاب کنیم؟

هیچ روش دقیقی برای انتخاب یک سیستم ارتعاشی مناسب برای تراکم بتن تازه قرار داده شده وجود ندارد. این به دلیل تغییرات در چندین پارامتر بتن است. به عنوان مثال، تغییرات در مخلوط بتن هر مورد ساخت و ساز را منحصر به فرد می کند. تغییرات مخلوط بتن می تواند ناشی از تغییرات در اسلامپ، افزودنی های شیمیایی، اندازه و شکل سنگدانه ها، محتوای سیمان، قوام مخلوط، شرایط آب و هوایی و حتی نوع قالب مورد استفاده باشد. بنابراین، هر مورد ساخت و ساز متفاوت است و نیاز به ارزیابی جداگانه دارد. با این وجود، قوانین کلی خاصی وضع شده است که مهندسان سایت و پیمانکاران می توانند هنگام انتخاب ماشین های ارتعاشی مناسب برای کار مورد نظر به آنها مراجعه کنند.

انتخاب ویبراتورهای داخلی

ویبراتورهای داخلی توسط یک سر ارتعاشی که در بتن تازه وارد می شود، یکپارچه می شوند. تعداد فرکانس و دامنه ارتعاش حرکت ارتعاش را توصیف می کند. پارامترهایی که باید در هنگام انتخاب ارتعاشات داخلی در نظر گرفته شوند، در دسترس بودن تجهیزات ارتعاشی، اندازه هد، و طول درایو انعطاف پذیر هستند.

ویبراتورهای داخلی که برای تحکیم بتن استفاده می شود

در دسترس بودن تجهیزات می تواند انتخاب ارتعاش را کنترل کند. زیرا ممکن است پیمانکار دارای بهترین و مناسب ترین تجهیزات ارتعاشی برای کار مورد نظر نباشد. اندازه سر و نوع ارتعاش معیارهای دیگری است که باید در نظر گرفته شود. معمولاً، پیمانکار بزرگ‌ترین اندازه سر را ترجیح می‌دهد، زیرا منطقه نفوذ بیشتری دارد و در نتیجه کار را زود به پایان می‌رساند. با این حال، اثربخشی تجهیزات ارتعاشی با دامنه و فرکانس آن کنترل می شود. منطقه فشرده موثر 1.6 برابر مساحت سر تجهیزات ویبراتور است. فاصله آرماتورها، ابعاد قالب و کارایی بتن، انتخاب اندازه سر را کنترل می کند. به عنوان مثال، برای فواصل آرماتورهای کوچک، قالب‌های کم عمق و بتن با اسلامپ زیاد باید از یک ویبراتور با اندازه سر کوچک استفاده کرد.

شعاع نفوذ ویبراتور داخلی

با توجه به طول درایو فلکس، یک پیمانکار معمولاً مایل است از کوتاه‌ترین محرک فلکسی استفاده کند که امکان دسترسی کامل به بتن در حال ادغام را فراهم می‌کند. ACI 309R -5 (راهنمای تراکم بتن) جدولی را برای راهنمایی پیمانکاران برای انتخاب تجهیزات ارتعاش داخلی مناسب ارائه کرد. داده های ارائه شده در جدول تجربی هستند، یعنی بر اساس کارهای قبلی. خلاصه ای از جدول در زیر ارائه شده است:

جدول 1: انتخاب ویبراتورهای داخلی بر اساس اندازه سر تجهیزات، دامنه، شعاع نفوذ و نرخ قرارگیری بتن

انتخاب ویبراتورهای خارجی

هنگام انتخاب سیستم ارتعاش خارجی، کارایی بتن و صلبیت قالب باید در نظر گرفته شود. به عنوان مثال، بتن پلاستیکی با اسلامپ بیشتر از 75 میلی متر می تواند به اندازه کافی با ارتعاشات فرکانس بالا یکپارچه شود. در مقابل، ارتعاش با دامنه بالا برای بتن سفت تر و تازه با اسلامپ کمتر از 75 میلی متر برای شروع سیال شدن مورد نیاز است. ارتعاش خارجی با سرعت بین 3000 تا 12000 دور در دقیقه برای ارتعاش قالب مناسب است. با این حال، فرکانس تشدید طبیعی سیمان پرتلند از 9000 تا 12000 دور در دقیقه است و ویبراتورهای با نیروی پنوماتیک تنها تجهیزات موجود هستند که این فرکانس مورد نیاز را تولید می کنند. اغلب، برای ایجاد نیروی مورد نیاز برای یکپارچه سازی بتن به درستی، نیاز به استفاده از بیش از یک تجهیزات ارتعاشی است. پس از تعیین وزن کل بتن تازه و قالب، می توان از جدول 1 برای انتخاب تجهیزات ارتعاشی مناسب استفاده کرد. اگر وزن مخصوص بتن در دسترس نیست، از وزن استاندارد 2400 کیلوگرم بر متر مکعب به صورت تقریبی استفاده کنید.

جدول 2: انتخاب ویبراتور خارجی بر اساس قوام بتن، وزن و نیروی تجهیزات ارتعاش

ویبراتورهای خارجی متصل به قالب ها